ارزیابی حساسیت فیزیکی سواحل غربی استان هرمزگان در برابر آلودگی نفتی بر اساس کدهای NOAA

مناطق ساحلی نواحی پویایی از عملکرد متقابل زمین، آب و اتمسفر هستند که در عین حال تحت تاثیر تغییرات دائم طبیعی و دست‌کاری انسان قرار دارند. پژوهش حاضر، با هدف تعیین حساسیت فیزیکی مناطق ساحلی غرب استان هرمزگان با استفاده از روش شاخص حساسیت زیست محیطی (ESI) که از جمله روش‌های آزمون شده در سطح جهانی برای شناسایی مناطق حساس ساحلی در برابر انتشار مواد نفتی و آلاینده ارائه شده توسط سازمان نوآ، انجام شده است. به همین منظور با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای، نقشه‌های خصوصیات زمین‌شناسی ساحل، شکل اراضی ساحلی، شرایط هیدرودینامیکی (جزر و مد و انرژی امواج)، شیب، تالاب‌ها و پوشش گیاهی و همچنین اطلاعات برداشت شده از بازدیدهای میدانی؛ منطقه بر اساس کدهای ارایه شده توسط نوآ در سیستم اطلاعات جغرافیایی طبقه‌بندی گردید. با توجه به نتایج بدست آمده از مجموع Km260/1635 محدوده مورد مطالعه، 17/15 درصد را سواحل ماسه‌ای-شنی، 07/13 درصد را سواحل ماسه‌ای دانه درشت، 30/8 درصد ساختارهای انسان ساخت مستحکم در پناه، 85/6 درصد پهنه‌های جزرومدی در معرض امواج و 52/26 درصد را سواحل دارای پوشش مانگرو تشکیل می‌دهد. نتایج همچنین مشخص نمود که 42/45 درصد مساحت محدوده مورد مطالعه دارای حساسیت بسیار بالابوده و در صورت بروز آلودگی نفتی آن را در خود نگه داشته و براحتی پاک نمی‌شود که این خود دلیلی بر توجه بیشتر به مدیریت سواحل در این استان است.